Op een mooie woensdagavond vertrokken we richting Kruidenwijk om aan te treden tegen NKC MW 2. We gingen in twee groepen: Daphne, Hanna, Irma, Luuk en ik (Taco) met de auto en Friso en Douwe met de trein naar Wierden waar ze opgehaald zouden worden door Amelia.

Het begin van de wedstrijd was nog even wennen aan de samenstelling van ons team en aan de tegenstander. We kwamen daardoor ook 3-1 achter. Snel hadden we de zaakjes weer op orde en kwamen we door 2 afstandsschoten op gelijke hoogte. Het was erop en erover voor Vakgericht, want Vakgericht sloeg snel een gaatje van twee. Na wat onduidelijkheid over de score stonden we 7-5 achter en gingen we rusten met 9-7.

In de rust werd benadrukt dat we lekker moesten blijven korfballen, goede kansen uitzoeken en lekker scoren. Dan zal het allemaal goed komen, want wij vonden ons zelf een klasse beter dan de tegenstander.

De tweede helft begon goed voor Vakgericht met betere aanvallen en mooie doelpunten. NKC had echter in de rust ook hun tactiek bijgesteld en ging achterverdedigen om ons snelle, dynamische spel te vertragen. Dit lukte bij tijden ook goed en Vakgericht had meer moeite om de korf te vinden.

In de laatste minuut stonden we 13-12 achter. Graag wilde ik snel aanvallen en veel schieten. De rest van het team wilde echter heel rustig spelen. Alleen Friso snapte dat er haast was bij het uitverdedigen en mikte de bal vanaf het verdedigingsvak netjes in de handen van een verdediger van NKC. Na nog een aanval snel tot een schot gekomen te zijn, kreeg ik erg veel verwijten (vooral van Luuk) over me heen over mijn klaarblijkelijke domme actie. Mijn actie leidde inderdaad niet tot een doelpunt, maar ja, je wilt toch zo’n wedstrijd niet verliezen. Dan moet je ook risico gaan nemen in de laatste minuten. Helaas floot de scheidsrechter af voordat we aan nog een aanval konden beginnen.

Eenmaal aan de kant stond ik tussen allemaal blije mensen, en nee ik was niet tussen de NKC’ers gaan staan. Wat bleek nou, we hadden de wedstrijd gewoon gewonnen met 12-13. We hadden al vanaf een stand van 3-3 voorgestaan. Ik kwam er toen pas achter dat wij dus de uitploeg waren en die als tweede genoemd werd in de score. Opeens begreep ik ook een stuk meer van de frustraties van mijn teamgenoten (Luuk).

In ieder geval hebben we deze wedstrijd toch gewonnen (zegt men in ieder geval) en hebben we nog een lekker biertje gedronken op de overwinning. Daarna zijn we weer in de auto gestapt om terug te rijden richting Enschede (we speelden blijkbaar uit, had de hele heenreis gemist). En dan ga ik nu toch even lekker een dagje skiën (want ik heb namelijk vakantie, had ik dat nog niet verteld?). En natuurlijk kusjes aan Luuk.

Groetjes,

Taco

Doelpunten: Luuk 5, Taco 3, Hanna 2, Irma 2, Daphne 1